با گسترش علوم و فنون الکترونیکی ودر وضعیت فعلی همه کشورهای جهان هر روز در رقابت با دیگر کشورها و حتی در مقام مقایسه وضعیت داخل هر کشور نسبت به گذشته و حال خود ، سعی می کنند تا با فراهم کردن امکانات و تقویت بسترهای لازم زمینه های پیشرفت کشور از نظر علی و فنی را مهیا کنند، کشور ما نیز به ادعای مسئولان همه توان خود را جهت بالا بردن و تقویت زیرساختهای توسعه بکار می برند.
ولی آیا واقعاً در عمل هم این پیشرفت محقق شده ؟ فکر می کنم چند مثال ساده بتواند این موارد را روشن کند، ماها وقتی از افغانستان یاد می کنیم ، کشوری عقب مانده و در حال جنگ و طالبانی را مجسم می کنیم، در حالی که اینطور نیست،در گزارشی که امروز در ویژه نامه بایت روزنامه خراسان خواندم مقایسه ای داشت میان سرعت اینترنت در ایران و افغانستان و پاکستان.
سایت وزارت ICT افغانستان نشان می دهد که تنها در عرض دو سال تعداد مشترکان استاندارد GSM تلفن همراه در این کشور به بیش از 5 میلیون و 400 هزار نفر و تعداد مشترکان استاندارد پیشرفته تر CDMA که هنوز در ایران در دسترس نیست ، به 53867 نفر رسیده است و در حال حاضر نیز 4 اپراتور در افغانستان فعال هستند.
در پاکستان ، اینترنت یک مگابیت ماهانه 28 هزار تومان است.
و شرکت مخابرات نیز هیچ گونه هزینه ای بابت نصبت مودم و دیگر تجهیزات دریافت نمی کند و مهتمتر از آن اینکه هیچ محدودیت ترافیکی نیز ندارد. سرویس ADSL پاکستان در سه نوع 512 کیلوبایتی، یک و دو مگابیتی عرضه می شود، یعنی آنها سرعت اتصال کمتر از 512 کیلوبایت را پرسرعت محسوب نمی کنند. این درحالی است که طبق برنامه چهارم توسعه و چشم انداز 20ساله ایران باید در مقام اول علمی منطقه قرار گیرد، یعنی با این همه عقب ماندگی این امر محقق می شود.
تازه این مقایسه بین دو کشور همسایه که از وضعیت آنها اطلاع کافی داریم انجام گرفته ، اگر خود را با کشورهای دیگری مثل کره که سرعت اینترنت رایگان همه منازل آن 500 برابر اینترنت پرسرعت کشورمان می باشد، مقایسه می کردیم باید به حال خود تاسف می خوردیم.
ولی آیا واقعاً در عمل هم این پیشرفت محقق شده ؟ فکر می کنم چند مثال ساده بتواند این موارد را روشن کند، ماها وقتی از افغانستان یاد می کنیم ، کشوری عقب مانده و در حال جنگ و طالبانی را مجسم می کنیم، در حالی که اینطور نیست،در گزارشی که امروز در ویژه نامه بایت روزنامه خراسان خواندم مقایسه ای داشت میان سرعت اینترنت در ایران و افغانستان و پاکستان.
سایت وزارت ICT افغانستان نشان می دهد که تنها در عرض دو سال تعداد مشترکان استاندارد GSM تلفن همراه در این کشور به بیش از 5 میلیون و 400 هزار نفر و تعداد مشترکان استاندارد پیشرفته تر CDMA که هنوز در ایران در دسترس نیست ، به 53867 نفر رسیده است و در حال حاضر نیز 4 اپراتور در افغانستان فعال هستند.
در پاکستان ، اینترنت یک مگابیت ماهانه 28 هزار تومان است.
و شرکت مخابرات نیز هیچ گونه هزینه ای بابت نصبت مودم و دیگر تجهیزات دریافت نمی کند و مهتمتر از آن اینکه هیچ محدودیت ترافیکی نیز ندارد. سرویس ADSL پاکستان در سه نوع 512 کیلوبایتی، یک و دو مگابیتی عرضه می شود، یعنی آنها سرعت اتصال کمتر از 512 کیلوبایت را پرسرعت محسوب نمی کنند. این درحالی است که طبق برنامه چهارم توسعه و چشم انداز 20ساله ایران باید در مقام اول علمی منطقه قرار گیرد، یعنی با این همه عقب ماندگی این امر محقق می شود.
تازه این مقایسه بین دو کشور همسایه که از وضعیت آنها اطلاع کافی داریم انجام گرفته ، اگر خود را با کشورهای دیگری مثل کره که سرعت اینترنت رایگان همه منازل آن 500 برابر اینترنت پرسرعت کشورمان می باشد، مقایسه می کردیم باید به حال خود تاسف می خوردیم.
ارسال یک نظر